Paciornica grochowianka

Większą szkodliwość paciornicy obserwuje się w Polsce rzadko. Do rejonów większego zagrożenia zaliczane są woj. północne, wschodnie i południowo-wschodnie. Jest to drobna muchówka długości około 2 mm, o ciele żółtym, użytkowaniu skrzydeł brunatnym Larwa, długości około 2 mm, początkowo biaława, zmienia barwę na żółtą. Zimują larwy w glebie. Muchówki pojawiają się w maju. Samice składają jaja na wierzchołkach wzrostu albo pomiędzy działkami kielicha pączków kwiatowych grochu i peluszki. Liczba jaj złożonych w jednym miejscu wynosi 30, a niekiedy dochodzi do 100. Wylęgłe larwy wysysają soki z opanowanych części rośliny. Na skutek żerowania larw pączki nabrzmiewają u podstawy, zasychają i opadają, a pędy ulegają skróceniu. Silniej opanowane rośliny grochu i peluszki w ogóle nie zawiązują strąków. Przepoczwarczają się w kokonach w wierzchniej warstwie gleby. Larwy drugiego pokolenia występują od czerwca do sierpnia i żerują wyłącznie wewnątrz strąków, wysysając soki ze ścian. W strąku może żerować 30—50 larw, a niekiedy więcej. W opanowanych przez nie strąkach nasiona są zdrobniałe, a strąki wskutek uszkodzenia ścian przedwcześnie pękają. Larwy wypadają i otaczają się w glebie kokonem. Zapobieganie i zwalczanie. Należy siać wcześnie w odległości co najmniej 300 m od zeszłorocznych plantacji grochu i peluszki. W rejonach silniejszego występowania szkodnika należy plantacje nasienne opryskać w momencie lotu muchówek (wg sygnalizacji), tj. w okresie formowania się pączków kwiatowych, stosując Owadofos płynny 50 (1 l/ha), Bi 58 EC (0,6 l/ha) lub Winylofos płynny 50 (0,6 l/ha), Gardona 24 EC (1,8 l/ha), Ambusz 25 EC (0,15 l/ha), Decis 2,5 EC (0,25 l/ha), Cyperkil 25 EC (0,1 l/ha), Zolone 35 EC (2 l/ha), Zolone 30 WP (2 kg/ha).