Kanciasta plamistość ogórka

Jest to choroba bakteryjna występująca na ogórku w szklarniach, inspektach oraz w polu. Na plantacjach ogórka pojawia się niekiedy wcześnie i w dużym nasileniu, zwłaszcza w latach deszczowych, a wówczas wyrządza dość duże szkody. Pierwsze objawy porażenia można zaobserwować na liściach w postaci jasnozielonych, tłustych, przeświecających plam. Na starszych liściach plamy mają najczęściej kształt kanciasty. Podczas pogody deszczowej plamy powiększają się, zlewają i pokrywają większą część blaszki liściowej, podczas suchej i słonecznej pogody — wysychają, szarzeją, a tkanki w ich obrębie wykruszają się. Na ogonkach liściowych i łodygach objawy porażenia są podobne, lecz występują rzadziej. Na owocach pojawiają się początkowo zagłębione, stopniowo powiększające się plamy. Tkanka w ich obrębie pęka i tworzą się ranki, które mogą być powodem gnicia owoców. Wcześnie porażone rośliny obumierają, później porażone dają mniejszy plon, gorszej jakości (często występują zniekształcenia owoców). Źródłem infekcji są resztki porażonych roślin. Zapobieganie i zwalczanie. Przerwa w uprawie ogórka na tym samym polu powinna wynosić 3 lata. Należy wysiewać nasiona pochodzące ze zdrowych roślin i zaprawiać bezpośrednio przed siewem 0,25-procentowym roztworem Formaliny technicznej 40 (2,5 ml/l wody); nasiona umieszczone w worku z gazy zanurza się na 10 minut, następnie przemywa wodą, suszy i natychmiast wysiewa. Po zbiorach należy starannie usunąć resztki roślin. Z chwilą zaobserwowania pierwszych objawów porażenia na liściach opryskuje się rośliny Miedzianem 50 (2,5 kg/ha) i powtarza zabieg kilkakrotnie (zwłaszcza podczas ciepłej i wilgotnej pogody w czerwcu) co 7—10 dni. Do cieczy użytkowej należy dodać zwilżacz, np. Citowett (25 ml) lub Sandovit koncentrat (10—15 ml/100 l cieczy) albo Iorowit (35—50 ml/100.1).