Fuzariozy lnu

Źródłem zakażenia roślin przez grzyby powodujące tę chorobę są chore nasiona i resztki roślinne w glebie. Silnie porażone nasiona najczęściej nie kiełkują lub dają słabe kiełki, które giną przed wydostaniem się na powierzchnię. Innym objawem jest zgorzel szyjki korzeniowej siewek i spowodowane tym żółknięcie oraz zamieranie siewek. Więdnięcie fuzaryjne można zaobserwować na młodych roślinach do fazy kwitnienia. Porażone rośliny nagłe więdną od wierzchołka, który zgina się w dół, a liście ich zwisają. Następnie liście żółkną i brunatnieją, skręcają się zasychając. W końcu obumierają całe rośliny. Choroba występuje na plantacji przeważnie gniazdowo: tworzą się place zwiędłych, zbrunatniałych i zamarłych roślin. Korzenie chorych roślin również ulegają zbrunatnieniu i zniszczeniu, wskutek czego można je łatwo wyciągnąć z ziemi. Jeżeli porażeniu ulegną rośliny po kwitnieniu, to mogą wykształcić torebki nasienne, są one jednak często niedorozwinięte, a ich nasiona są porażone. Więdnięcie furazyjne znacznie zmniejsza plon nasion i włókna oraz wpływa ujemnie na jego jakość. Zapobieganie i zwalczanie. Nie należy uprawiać lnu na tym samym polu częściej niż co 5 lat. Starannie oczyszczone nasiona zaprawiać bezpośrednio przed siewem Zaprawą nasienną T (3 g/kg nasion). Przed zaprawianiem zwilża się nasiona olejem parafinowym (15 ml/kg nasion) lub przegotowaną wodą (10—15 ml/kg). Stosuje się też zaprawy podane przy antraknozie. Wysiewać nasiona wcześnie i nie za głęboko. Usuwać i niszczyć resztki po zbiorze.