Antraknoza lnu

Ta choroba grzybowa poraża len we wszystkich fazach rozwoju. Stosunkowo najszkodliwsze jest porażenie wschodów, które może spowodować ubytek 30®/o roślin. Duże straty pociąga za sobą porażenie pędów, obniżające wartość techniczną włókna i zmniejszające plon nasion. Objawy chorobowe są następujące. Na liścieniach siewek występują okrągłe, wyraźnie zarysowane plamy najpierw jasnoszare, następnie przybierające barwę żółtą, pomarańczowoceglastą, jasnobrunatną, a w końcu ciemnobrunatną lub prawie czarną. Plamy rozszerzają się i zlewają, obejmując całe liścienie, które brunatnieją i zamierają. Na części podliścieniowej i szyjce korzeniowej siewek występują różowe, ceglastopomarańczowe lub szarawe smugi przekształcające się w ranki. Część podliścieniowa przewęża się, wskutek czego siewki przewracają się i zamierają. W zasiewach lnu powstają puste place. Również korzonki porażonych siewek brunatnieją i zamierają. Na liściach starszych roślin występują podobne objawy jak na liścieniach. Na łodygach lnu występują natomiast ciemnobrunatne plamy, często otoczone fioletową obwódką. Podobne plamy mogą wystąpić na działkach kielicha i na torebkach nasiennych. Nasiona lnu są w różnym stopniu porażone przez chorobę. Silnie porażone nasiona ciemnieją, są spłaszczone i chropowate, niekiedy pokryte ceglastymi plamkami. Należy wysiewać nasiona kwalifikowane i zaprawione bezpośrednio przed siewem Zaprawą nasienną T (3 g/kg nasion), zwilżając je przedtem olejem parafinowym (15 ml/kg nasion) lub przegotowaną wodą (10—15 ml/kg). Do zaprawiania można stosować również: Zaprawę nasienną T zawiesinową N(2 g/kg), Zaprawę Oxafun T (3 g/ /kg). Zaprawę nasienną T zawiesinową stosuje się na sucho. Na tym samym polu nie zaleca się uprawiać lnu częściej niż co 7 lat. Po zbiorze należy usunąć z pola resztki roślin.