Sucha zgnilizna bulw ziemniaka

Jest to dość rozpowszechniona choroba grzybowa bulw powodująca szkody głównie w okresie ich przechowywania. Choroba występuje w przechowalniach najczęściej około połowy grudnia. Na powierzchni porażonych bulw pojawiają się początkowo nieco wgłębione plamy, podobne do plam zarazy. Następnie w ich miejscu powstają dość obszerne ubytki tkanki, skóra zapada się i marszczy w postaci współśrodkowo ułożonych pierścieni i fałd. Na powierzchni tworzą się białe, żółte lub różowe poduszeczki nalotu. Porażone bulwy tracą znaczne ilości wody, wskutek czego przekształcają się w grudkę sproszkowanej substancji lub ulegają stwardnieniu. Grzyb zakaża bulwy przez miejsca skaleczone, otarte, uszkodzone. Zapobieganie chorobom ziemniaka podczas przechowywania. Do najważniejszych czynności zapobiegających lub w znacznym stopniu ograniczających występowanie chorób na przechowywanych bulwach ziemniaka należą: 1. Zbiór we właściwym terminie. Bulwy przeznaczone na sadzeniaki zbiera się w fazie tzw. dojrzałości fizjologicznej (dobrze wykształcona skórka i łatwe odrywanie się od stolonów). Chemiczne niszczenie naci należy przeprowadzać na 2—3 tygodnie przed dojrzeniem bulw, tj. w momencie, gdy ich skórka podsycha i zaczyna się jej korkowacenie. Ziemniaki konsumpcyjne, pastewne i przemysłowe zbiera się wówczas, gdy liście są zbrunatniałe, łodygi żółkną, a skórka bulw jest skorkowaciała. Jeżeli bulwy przedwcześnie dojrzeją wskutek długotrwałej suszy, należy bezzwłocznie przystąpić do zbioru. 2. Zbiór należy przeprowadzić podczas suchej pogody. Wykopane z mokrej gleby ziemniaki należy przed przewożeniem i składowaniem obsuszyć, rozkładając je cienką warstwą w osłoniętym, zacienionym i chłodnym miejscu. W kopcach, w piwnicach i przechowalniach należy składować ziemniaki obsuszone, z zabliźnionymi uszkodzeniami mechanicznymi. 3. Sortowanie i odrzucanie bulw chorych i uszkodzonych należy przeprowadzić zaraz po zbiorze. Na polu nie wolno pozostawiać bulw chorych, nie nadających się do użytku. Należy je głęboko zakopać (na 3 sztychy łopaty). 4. Podczas transportu, przeładunku i sortowania należy unikać ka- leczeń, uderzeń i odgnieceń bulw. Sortować można wyłącznie ziemniaki obsuszone, nie wcześniej niż 2—3 tygodni po zbiorze. 5. Nie wolno przykrywać wykopanych bulw nacią ziemniaczaną, lecz wyłącznie suchą i czystą słomą. Nać powinna być po zbiorze bulw starannie zebrana z pól i natychmiast spalona. 6. Należy corocznie zmieniać miejsce kopcowania bulw. Piwnice i przechowalnie należy po opróżnieniu starannie oczyścić, wybielić i wydezynfekować, a przed składaniem ziemniaków dokładnie wywietrzyć. 7. Kopce należy zakładać w kierunku północ—południe, dzięki czemu unika się silnych wahań temperatury w kopcach. 8. Temperatura w piwnicach, przechowalniach i kopcach powinna wynosić 4—5°C, a w żadnym wypadku nie może przekraczać 6°C. Przed zsypaniem ziemniaków do kopców należy je powtórnie posortować. Przy przechowywaniu ziemniaków w piwnicach i przechowalniach mających betonową podłogę trzeba położyć na niej drewnianą kratę, co umożliwi właściwą wentylację przechowywanych bulw, złagodzi wahania temperatury oraz zapobiegnie skraplaniu się pary wodnej na bulwach. Najlepiej jest przechowywać ziemniaki w przechowalniach zaopatrzonych w urządzenia regulujące temperaturę i wilgotność powietrza. 9. Podczas transportu wczesnych, niezupełnie dojrzałych bulw na większe odległości należy zapobiegać ich zaparzeniu i przegrzaniu, co można uzyskać schładzając je zaraz po zbiorze. Ziemniaki przewożone późną jesienią i zimą należy zabezpieczyć przed zmarznięciem. 10. Ziemniaki przechowywane w kopcach, piwnicach i zwykłych przechowalniach trzeba stale kontrolować, aby nie uległy zbytniemu oziębieniu lub nadmiernemu zagrzaniu. Jeśli bulwy zaczynają gnić, należy je posortować.