Bakteryjna zgnilizna śluzowa buraka

Choroba poraża rośliny w polu i rozwija się dalej w kopcach i przechowalniach. W okresie wegetacji zwykle tylko koniec korzenia głównego, tzw. ogon, mięknie i przybiera barwę brunatną lub szarosiną. Po wykopaniu buraków porażone części zasychają, marszczą się i twardnieją. Dalsze procesy chorobowe przebiegają w przechowalniach, kopcach lub składach przy cukrowniach. Całe korzenie szybko gniją, a na ich powierzchni pojawiają się krople śluzu zawierające bakterie. Zdrowe korzenie zakażają się przy zetknięciu z chorymi, najczęściej poprzez rany. W wysokiej temperaturze i dużej wilgotności choroba rozprzestrzenia się bardzo szybko opanowując wkrótce cały kopiec.