Łokaś garbatek

Na zasiewach zbóż ozimych jesienią lub wczesną wiosną można zauważyć młode rośliny o postrzępionych liściach lub przeżartych i połamanych źdźbłach. Z liści pozostają niekiedy jedynie nerwy. Rośliny zaatakowane i uszkodzone przez szkodnika giną lub wytwarzają nadmierną liczbę pędów bocznych, które często nie wykształcają kłosów. Szkody wyrządzają larwy i chrząszcze. Larwa dorosła ma około 25 mm długości, ciało białe, głowa i przedtułowie kasztanowato-brązowe. Na śródtułowiu i odwłoku widoczne są ciemne płytki grzbietowe i małe plamki boczne. Chrząszcz, długości około 15 mm, ma barwę czarną o słabym połysku metalicznym. Brzuszna strona ciała jest jasnobrązowa. Zimuje larwa w glebie na głębokości 30— 40 cm. Wiosną larwy żerują na liściach zbóż ozimych, a później jarych (pszenicy, żyta, jęczmienia, rzadziej owsa). Głównie w nocy i w dni pochmurne, w dni słoneczne chowają się w glebie. Chrząszcze pojawiają się w czerwcu i lipcu. Żerują w nocy na kłosach zbóż i traw, zjadając miękkie ziarno. W lipcu i sierpniu samice składają jaja w małych złożach do gleby. Po 2—3 tygodniach wylęgają się larwy, które wędrują w poszukiwaniu odpowiedniego pokarmu. Zapobieganie i zwalczanie. Masowemu wystąpieniu łokasia garbatka zapobiega prawidłowe wykonanie zabiegów agrotechnicznych zalecanych przy uprawie zbóż. W razie licznego wystąpienia szkodnika zaleca się zastosowanie środków chemicznych. Do opryskiwania plantacji, jesienią po wejśCiu zbóż ozimych lub wczesną wiosną, po rozmarznięciu gleby, można użyć Karbatox zawiesinowy 75 (1,8 kg/ha). Natomiast do opylania, w tych samych terminach, służy Gamametox pylisty (25 kg/ha).