Inne tematy

Na powierzchni cebul tworzy się zielonkawy nalot, a cebule ulegają suchej zgniliźnie. Grzyb poraża głównie cebule uszkodzone mechanicznie lub przez szkodniki, nadmarznięte lub porażone przez inne choroby, np. przez szarą pleśń. Zapobieganie chorobom cebuli podczas przechowywania. Cebuli przeznaczonej do przechowywania nie wolno nadmiernie nawozić azotem, gdyż łatwiej podlega chorobom przechowalniczym. Cebule należy zebrać po całkowitym dojrzeniu i przed złożeniem do przechowalni dobrze je dosuszyć: w warunkach naturalnych w ciągu około 2 tygodni lub w suszarni…

Choroba jest wywoływana przez bakterie. Podczas przechowywania łuski zewnętrzne porażonych cebul tracą połysk, marszczą się i zasychają, na łuskach wewnętrznych tworzą się lekko zagłębione, żółtawe lub różowawe plamy. Przy silnym porażeniu cebule miękną i zamieniają się w śluzowatą, cuchnącą masę. Mokra zgnilizna cebuli rozprzestrzenia się w przechowalni bardzo szybko przy stykaniu się chorych cebul ze zdrowymi.

Ta choroba grzybowa poraża rośliny w polu, a w przechowalniach jej objawy występują początkowo na szyjce cebuli. W miejscu tym łuski miękną i wyglądają jak ugotowane. Następnie porażone tkanki brunatnieją i gniją. Na gnijących częściach cebuli rozwija się gęsty, puszysty, szary nalot. Ponadto na powierzchni gnijących tkanek lub między łuskami pojawiają się drobne czarne, twarde grudki — przetrwalniki grzyba. Zgnilizna stopniowo obejmuje całą cebulę, a jej wnętrze staje się maziste. Choroba występuje w dużym nasileniu…

Jest to choroba grzybowa porażająca marchew już w polu i rozprzestrzeniająca się szybko w kopcach lub przechowalniach. Na korzeniach marchwi, przeważnie przy szyjce, powstają wgłębione plamy gnilne pokryte początkowo ciemnoszarym, następnie czarnym nalotem. Tkanka w obrębie plam gnije, a gnicie postępuje w głąb korzenia, najczęściej środkiem, w którym mogą tworzyć się jamy pokryte oliwkowozielonym nalotem. Zapobieganie chorobom warzyw korzeniowych podczas przechowywania. Zbiór warzyw korzeniowych przeznaczonych do przechowania należy przeprowadzić w miarę możliwości podczas suchej pogody…

Jest to choroba bakteryjna, powodująca dość często duże szkody. Na końcach korzeni marchwi i innych warzyw korzeniowych powstają brunatne plamy, a tkanka w ich obrębie mięknie i gnije. Zgnilizna obejmuje stopniowo cały korzeń, który zmienia się w śluzowatą masę o nieprzyjemnym zapachu. Marchew ulega zakażeniu w polu, a następnie choroba rozprzestrzenia się szybko w kopcach i przechowalniach, gdyż zdrowe korzenie zakażają się przy zetknięciu z chorymi.

Jest to pospolita choroba grzybowa, która może powodować duże szkody, zwłaszcza przy przechowywaniu buraków w kopcach. Na powierzchni korzeni buraka pojawia się początkowo białawy, a następnie szary, pylący nalot. Porażone tkanki brunatnieją i ulegają mokrej zgniliźnie, która szybko obejmuje cały korzeń. Zapobieganie chorobom buraka podczas przechowywania. W czasie zbioru buraka ćwikłowego i pastewnego głowy i ogony korzeni należy obcinać ostrym nożem, aby powierzchnia cięcia była gładka i szybciej się zabliźniała. Obcięte ogony należy usuwać z…

Na powierzchni korzeni buraka pojawia się biały, puszysty nalot, wśród którego widoczne są ciemne grudki o średnicy do 1 cm. Są to przetrwalniki grzyba. Porażone tkanki stają się wodniste i gniją, wydzielając nieprzyjemny zapach. Do przechowalni i kopców grzyb dostaje się wraz z ziemią oraz zakażonymi w polu korzeniami buraka. Choroba rozprzestrzenia się dalej ogniskami przy stykaniu się korzeni chorych ze zdrowymi. Wysoka temperatura oraz duża wilgotność w kopcach i przechowalniach sprzyjają silnemu jej rozwojowi.

Choroba poraża rośliny w polu i rozwija się dalej w kopcach i przechowalniach. W okresie wegetacji zwykle tylko koniec korzenia głównego, tzw. ogon, mięknie i przybiera barwę brunatną lub szarosiną. Po wykopaniu buraków porażone części zasychają, marszczą się i twardnieją. Dalsze procesy chorobowe przebiegają w przechowalniach, kopcach lub składach przy cukrowniach. Całe korzenie szybko gniją, a na ich powierzchni pojawiają się krople śluzu zawierające bakterie. Zdrowe korzenie zakażają się przy zetknięciu z chorymi, najczęściej poprzez…

Jest to dość rozpowszechniona choroba grzybowa bulw powodująca szkody głównie w okresie ich przechowywania. Choroba występuje w przechowalniach najczęściej około połowy grudnia. Na powierzchni porażonych bulw pojawiają się początkowo nieco wgłębione plamy, podobne do plam zarazy. Następnie w ich miejscu powstają dość obszerne ubytki tkanki, skóra zapada się i marszczy w postaci współśrodkowo ułożonych pierścieni i fałd. Na powierzchni tworzą się białe, żółte lub różowe poduszeczki nalotu. Porażone bulwy tracą znaczne ilości wody, wskutek czego…

Jest to jedna z najpospolitszych i najgroźniejszych chorób bakteryjnych bulw. Objawy porażenia są następujące: na powierzchni bulwy pojawiają się początkowo niewielkie, szybko powiększające się plamy. Miąższ na przekroju bulwy ma w obrębie plam zabarwienie żółtawe lub pomarańczowe, a na pograniczu tkanki zdrowej i chorej zwykle czarne lub brunatne. W warunkach sprzyjających rozwojowi choroby cała bulwa, z wyjątkiem skorkowaciałej skórki, rozkłada się szybko i przekształca w półpłynną, śluzowatą masę. W czasie transportu i przechowywania gnijące bulwy…