Zamieranie pędów maliny

Jest najgroźniejszą chorobą grzybową malin. Występuje w Polsce we wszystkich rejonach ich uprawy i wyrządza corocznie duże szkody, niszcząc wiele plantacji i obniżając piony na pozostałych. Objawy porażenia występują przede wszystkim na pędach malin, niekiedy na liściach i łuskach okrywających pąki. Na pędach, głównie w pobliżu nasady liści i wokół pąków, pojawiają się plamy brunatne lub fioletowobrunatne, które powiększają się i stopniowo przybierają barwę srebrzystobiałą. Kora pędów zamiera, pęka i łuszczy się. Pędy silniej opanowane przez chorobę przedwcześnie obumierają, najczęściej przed zbiorem lub w czasie zbioru owoców. Porażone pąki zasychają i również obumierają. Na liściach, wzdłuż nerwu głównego, występują duże, fioletowobrunatne plamy. Grzyb zimuje na porażonych pędach. Zapobieganie i zwalczanie. Zwalczanie choroby jest dość trudne i wymaga kompleksowego stosowania metod agrotechnicznych i chemicznych. Metody agrotechniczne polegają na: sadzeniu na plantacji zdrowych, silnie ukorzenionych odrostów, wycinaniu pędów dwuletnich zaraz po zakończeniu zbiorów owoców, prześwietlaniu krzewów i starannym odchwaszczaniu plantacji. Prowadzenie malin w formie szpaleru przy drutach przyspiesza obsychanie pędów po deszczach lub rosie i ułatwia dokładne opryskiwanie środkami grzybobójczymi. Pierwszy zabieg należy przeprowadzić Krezotolem sodowym 50 (25 kg/ha) przed pękaniem pąków. Gdy młode pędy osiągną wysokość 15—20 cm, opryskuje się plantację Euparenem (6,25 kg/ha), Ronilanem (2,5 kg/ha), Rowralem (2,5 kg/ha), Sumilexem (2,5 kg/ha), Saprolem (3,75 l/ha) lub Benlatem (2,5 kg/ha). Zużycie cieczy roboczej na ha — 2500 1. Saprol i Benlate stosować tylko w matecznikach. Opryskiwania należy powtarzać trzykrotnie co 10—14 dni, a po raz ostatni po zakończeniu zbiorów owoców. Do cieczy użytkowej trzeba dodać preparat zwiększający przyczepność, np. Citowett (0,025) lub Sandovit koncentrat (0,015%).