Drążnica pomidorówka

Szkodnik ten występuje częściej w północnych rejonach Polski. Jest to motyl o rozpiętości skrzydeł 40 mm. Skrzydła przednie są brunatne, złotawożółte pośrodku i na zewnątrz, skrzydła tylne — żółtawoszare. Gąsienica, długości 40—50 mm, ma ciało czerwono- brunatne, z trzema jaśniejszymi, przerywanymi smugami wzdłuż grzbietu, całe pokryte czarnymi brodawkami. Motyle latają o zmierzchu i nocą, od sierpnia do połowy października. Samice składają jaja na częściach przyziemnych różnych roślin uprawnych i dziko rosnących. Wiosną wylęgłe gąsienice wgryzają się do łodyg pomidora, ziemniaka i roślin dziko rosnących (ostrożeń, kozłek), w których żerują od maja do sierpnia posuwając się ku górze. Zaatakowane rośliny więdną, ich wierzchołki zwisają, a na łodygach widoczne są otworki zatkane odchodami i resztkami pożywienia gąsienic. Gąsienica przepoczwarcza się w roślinie. Zapobieganie i zwalczanie. Zaatakowane rośliny należy usuwać z pola i palić lub głęboko zakopywać. Jeżeli szkodnik pojawia się rokrocznie i wyrządza znaczne szkody, należy opryskać pomidory w 10 dni po wysadzeniu do gruntu jednym z wymienionych preparatów: Owadofos płynny 50 (150 ml/100 l wody), Foschlor płynny 25 (500 ml/100 l wody), Winylofos płynny 50 (100 ml/100 l wody) lub Sadofos płynny 30 (300 ml/100 l wody) albo Gardona 24 EC (300 ml/100 l wody). W razie potrzeby zabieg powtarza się dwukrotnie co 10 dni. Szkodnikami pomidora w polu są ponadto: stonka ziemniaczana, mszyca brzoskwiniowo-ziemniaczana (również inne gatunki mszyc), mątwik ziemniaczany i pchełka ziemniaczana, a w szklarniach — mączlik szklarniowy. Biologię oraz metody zwalczania tych szkodników omówiono przy ziemniakach oraz przy ogórku.