Month: październik 2017

Na powierzchni korzeni buraka pojawia się biały, puszysty nalot, wśród którego widoczne są ciemne grudki o średnicy do 1 cm. Są to przetrwalniki grzyba. Porażone tkanki stają się wodniste i gniją, wydzielając nieprzyjemny zapach. Do przechowalni i kopców grzyb dostaje się wraz z ziemią oraz zakażonymi w polu korzeniami buraka. Choroba rozprzestrzenia się dalej ogniskami przy stykaniu się korzeni chorych ze zdrowymi. Wysoka temperatura oraz duża wilgotność w kopcach i przechowalniach sprzyjają silnemu jej rozwojowi.

Choroba poraża rośliny w polu i rozwija się dalej w kopcach i przechowalniach. W okresie wegetacji zwykle tylko koniec korzenia głównego, tzw. ogon, mięknie i przybiera barwę brunatną lub szarosiną. Po wykopaniu buraków porażone części zasychają, marszczą się i twardnieją. Dalsze procesy chorobowe przebiegają w przechowalniach, kopcach lub składach przy cukrowniach. Całe korzenie szybko gniją, a na ich powierzchni pojawiają się krople śluzu zawierające bakterie. Zdrowe korzenie zakażają się przy zetknięciu z chorymi, najczęściej poprzez…

Jest to dość rozpowszechniona choroba grzybowa bulw powodująca szkody głównie w okresie ich przechowywania. Choroba występuje w przechowalniach najczęściej około połowy grudnia. Na powierzchni porażonych bulw pojawiają się początkowo nieco wgłębione plamy, podobne do plam zarazy. Następnie w ich miejscu powstają dość obszerne ubytki tkanki, skóra zapada się i marszczy w postaci współśrodkowo ułożonych pierścieni i fałd. Na powierzchni tworzą się białe, żółte lub różowe poduszeczki nalotu. Porażone bulwy tracą znaczne ilości wody, wskutek czego…

Jest to jedna z najpospolitszych i najgroźniejszych chorób bakteryjnych bulw. Objawy porażenia są następujące: na powierzchni bulwy pojawiają się początkowo niewielkie, szybko powiększające się plamy. Miąższ na przekroju bulwy ma w obrębie plam zabarwienie żółtawe lub pomarańczowe, a na pograniczu tkanki zdrowej i chorej zwykle czarne lub brunatne. W warunkach sprzyjających rozwojowi choroby cała bulwa, z wyjątkiem skorkowaciałej skórki, rozkłada się szybko i przekształca w półpłynną, śluzowatą masę. W czasie transportu i przechowywania gnijące bulwy…

Grzyb zakaza bulwy w okresie wegetacji przez oczka, przetchlinki, a nawet nie uszkodzoną skórkę. W miejscach tych tworzą się ołowianoszare, nieco wgłębione plamy nieregularnego kształtu. Na przekroju porażonych bulw, bezpośrednio pod skórką, występują rdzawe, rozmyte plamy, które później brunatnieją. Przy silnym porażeniu plamy występują na całej powierzchni przekroju. Bulwy ulegają suchej zgniliźnie, najczęściej jednak są wtórnie porażane przez bakterie powodujące często masowe gnicie bulw i zapadanie kopców. Niska wilgotność powietrza i niska temperatura hamują rozprzestrzenianie…

Chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych, długości 10 mm, barwy szarej lub szarobrązowej, z rzadkimi włoskami na ciele. Na przedpleczu ma czarne brodawki, pokrywy bruzdkowane, a pręgi ziarnisto-garbkowane. Larwa, długości 14 mm, żółtawobiała z brązową głową. Zimują chrząszcze pod opadłymi liśćmi. Wiosną żerują pod osłoną nocy na pąkach i liściach truskawek, winorośli, brzoskwini, krzewach owocowych, różaneczniku, oraz na roślinach w inspektach i szklarniach. Liście wyżerają zatokowo wzdłuż brzegów. Jaja składane są do ziemi w pobliżu szyjki korzeniowej…

Szkodnik notowany jest powszechnie na terenie całego kraju, szczególnie licznie na plantacjach starszych i nie chronionych. Plantacje właściwie prowadzone i intensywnie nawożone są atakowane słabiej. Ciało samicy jest owalne, samca jajowate, żółtawe do brązowego, długości 0,15—0,28 mm. Larwy mają ciało owalne, długości około 0,2 mm. Zimują samice ukryte głęboko w pochwach liściowych nad powierzchnią gleby. Gdy temperatura powietrza wiosną osiągnie 10°C, szkodnik zaczyna żerować, a samice wkrótce składają jaja na górnej stronie nie rozwiniętych liści…

Jest to choroba grzybowa, występująca dość powszechnie na plantacjach truskawek. W niektórych latach występuje w dużym nasileniu i wyrządza znaczne szkody, zwłaszcza w matecznikach. W razie silnego porażenia plantacji matecznych sadzonki nie wykształcają się lub po wykształceniu zamierają. Rozwojowi choroby sprzyjają chłodne noce i duże wahania temperatur w miesiącach letnich. Znajdujące się w uprawie odmiany truskawek wykazują zróżnicowaną podatność na patogena. Objawy chorobowe występują na liściach, kwiatach, owocach i rozłogach truskawek. Porażone liście przebarwiają się…

Ta choroba grzybowa występuje na ogół w niewielkim nasileniu. Jedynie w niektórych latach i lokalnie szkodliwość jej może być większa. Objawy porażenia w postaci karminowoczerwonych, później fioletowoczerwonych plam o średnicy kilku milimetrów, często zlewających się, występują głównie na liściach. Porażeniu ulegają również ogonki liściowe, szypułki owocowe i rozłogi. Tkanki liścia w obrębie plam ulegają z czasem nekrozie i stają się szarobrunatne (nigdy szarobiałe jak w przypadku białej plamistości liści truskawki). Stosunkowo wcześnie i silnie porażone…

Ta choroba grzybowa występuje w Polsce dość powszechnie, w niektórych latach w dość dużym nasileniu. Szczególne szkody wyrządza na plantacjach matecznych. Na górnej i dolnej stronie liści, na ogonkach liściowych oraz rozłogach truskawek występują okrągławe, plamki, średnicy 1—3 mm, szarobiałe z brunatnoczerwoną obwódką. Plamki na dolnej stronie liści są mniej wyraźne, na ogonkach liściowych i rozłogach bardziej wydłużone. W miarę nasilania się choroby liczba plam rośnie i mogą się one zlewać, powodując obumieranie liści. Wzrost…