Skoczek sześciorek

Jest to owad długości około 4 mm, żółtozielony lub brązowy, z 6 czarnymi plamkami na dużej głowie. Skrzydła długie, przezroczyste, ułożone są dachówkowato. Tylne nogi przystosowane są do skakania. Larwy różnią się od owadów dorosłych wielkością i brakiem skrzydeł. Zimują jaja pod skórką liści traw lub zbóż. Wiosną wylęgają się larwy, które żerują na różnych roślinach. W ciągu roku rozwijają się dwa lub trzy pokolenia. Owady dorosłe i larwy wysysają soki z roślin, które żółkną i usychają. Najbardziej zagrożone są rośliny w pasie brzeżnym łanu. Później skoczki przenoszą się na rośliny w głębi pola. Masowe pojawy tego szkodnika notowane są szczególnie w latach suchych, a największe szkody wyrządzane na glebach piaszczystych, gdzie niedobór wody uniemożliwia roślinom wydanie nowych pędów. Ostatnio obserwuje się przenoszenie przez skoczki niektórych wirusów powodujących choroby zbóż, co zwiększa ich szkodliwość. Zapobieganie i zwalczanie. Niezbędne są: wczesny siew zbóż jarych, wczesne wykonanie podorywek, głęboka orka przedzimowa, wiosenne nawożenie roślin w celu przyspieszenia ich rozwoju i niszczenie chwastów. Zabiegi chemiczne należy wykonywać według wskazówek służby ochrony roślin z chwilą wystąpienia szkodników na roślinach. Na ogół wystarczy przeprowadzenie zabiegu na brzeżnych pasach plantacji. Do opryskiwania zalecane są preparaty: Anthio (0,6—1,2 l/ha), Bi 58 EC (0,6 l/ha), Metation E-50 (1 l/ha), Owadofos płynny 50 (1 l/ha), lub Sadofos płynny 30 (2,4 l/ha), na pszenicy ozimej (1,8 l/ha). Do opylania służy Owadofos pyiisty 5 (20 kg/ha).