Parch zwykły ziemniaka

Jest to choroba występująca dość powszechnie, szczególnie na glebach zasadowych i piaszczystych oraz w latach suchych. Objawy porażenia są następujące: na skórce dojrzewających bulw pojawiają się nieregularne, różnej wielkości, brunatne strupy. Tkanka w miejscu porażonym wykrusza się częściowo. Strupy mogą być płaskie, wgłębione lub wypukłe. W przypadku silnego porażenia cala powierzchnia bulwy może być pokryta strupami. Bakterie znajdujące się w glebie zakażają bulwy przez przetchlinki, szparki, różnego rodzaju ranki, ale także przez nie uszkodzoną skórkę. Najbardziej podatne na zakażenie są młode bulwy. Uprawiane u nas odmiany ziemniaka różnią się podatnością na tę chorobę. Do najbardziej odpornych należą między innymi: Baca, Osa, Krokus, Prosną, Sokół, Narcyz, Ryś, Azalia, Janka, Bolko, Krab, Fionia, Narew, Pola. Zapobieganie i zwalczanie. Należy uprawiać odmiany mniej podatne na parch zwykły, zwłaszcza na glebach zasadowych,- używać zdrowych sadzeniaków, stosować pod ziemniaki nawozy fizjologicznie kwaśne (np. siarczan amonu) i nawozy zielone, które częściowo ograniczają rozwój choroby.