Organizacja ochrony roślin w Polsce

Prawidłowa realizacja uzasadnionych naukowo zadań z zakresu ochrony roślin wymaga sprawnej organizacji, którą zapewnia służba kwarantanny i ochrony roślin podległa terenowym organom administracji państwowej. Zgodnie z zarządzeniem Ministra Rolnictwa lipca 1975 r. powołano na terenie kraju czterdzieści dziewięć wojewódzkich stacji kwarantanny i ochrony roślin. W stacji wojewódzkiej podstawową rolę spełniają: 1) dział programowania i nadzoru •oraz 2) dział laboratoryjny. Dział programowania zajmuje się między innymi: a) opracowywaniem rocznych i wieloletnich planów zadań ochrony roślin oraz związanego z tym zapotrzebowania na środki chemiczne, aparaturę, odzież ochronną itp., b) opracowywaniem zaleceń i wytycznych dla praktyki rolniczej w zakresie ochrony roślin oraz c) szkoleniem służby kwarantanny i ochrony roślin, pracowników kółek rolniczych i innych instytucji współpracujących. Do obowiązków działu laboratoryjnego należą przede wszystkim: a) obserwacje nad występowaniem i rozwojem agrofagów i na tej podstawie prognozowanie ich pojawienia oraz sygnalizacja terminów i sposobów ich zwalczania, b) ocena szkód wyrządzonych przez agrofagi oraz efektywności stosowanych chemicznych zabiegów ochronnych, c) ocena wartości użytkowej chemicznych środków ochrony roślin znajdujących się w obrocie handlowym, d) wydawanie — niezbędnych w obrocie wewnątrz kraju i na eksport — świadectw zdrowia roślin i ich przetworów, e) poradnictwo w zakresie kwarantanny i ochrony roślin uprawnych przed chorobami, szkodnikami i chwastami. Stacje wojewódzkie mają swoje oddziały rejonowe obejmujące zasięgiem działania obszar mniej więcej odpowiadający dawnym powiatom. Zadania oddziałów rejonowych są podobne do zadań stacji wojewódzkich. Ostatnie z wymienionych zadań pozwala zainteresowanym korzystać z fachowych i wyczerpujących rad dotyczących praktycznej ochrony roślin.