Poskrzypka dwunastokropkowa

Chrząszcz, długości 5—6 mm, ma barwę żółtaworudą, a na każdej pokrywie po 6 czarnych plamek. Larwa, długości 8 mm, pomarań- czowożółta, gruba, walcowata, z trzema parami nóg, jest pokryta odchodami, które chronią ją przed drapieżnikami. Zimują chrząszcze w różnych kryjówkach, w resztkach pędów szparaga, w szczelinach kory, w ściółce. Wiosną przenoszą się na plantacje szparaga i żywią się łistkami. Samice składają jaja na roślinie, przyklejając je poziomo do podstawy młodych listków i łodyg. Larwy zjadają listki, a po dorośnięciu przepoczwarczają się płytko w glebie. Młode chrząszcze pojawiają się w końcu czerwca i w lipcu. Samice składają jaja, a wylęgłe larwy drugiego pokolenia żerują nie tylko na liściach, ale — razem z chrząszczami — uszkadzają również owoce, które szybciej dojrzewają i opadają. Pod jesień larwy przepoczwarczają się w glebie i jeszcze w tym samym roku wychodzą młode chrząszcze. Żerowanie poskrzypki osłabia rośliny i obniża plon w latach następnych. Szkodnik jest szczególnie groźny dla młodych plantacji. Jednocześnie z tym gatunkiem występuje poskrzypka szparagowa. Chrząszcz jest ciemnozielony lub granatowy, larwa popielatoczarna. Biologia jest podobna. Zapobieganie i zwalczanie. Wiosną na plantacjach eksploatowanych należy pozostawić kilka karp szparagów nie okopanych jako pułapki. Chrząszcze gromadzące się na wyrastających pędach strząsa się i niszczy. W razie wystąpienia szkodników na młodych plantacjach należy opryskać rośliny przed kwitnieniem Owadofosem płynnym 50 (0,9 l/ha) lub Ba- sudinem 25 EC (1 l/ha) lub Diazinonem 25 EC (1 l/ha) albo opylić Owadofosem pylistym 5 (20 kg/ha). Zabieg powtarza się po 10—14 dniach, w razie potrzeby. W jesieni należy wyciąć nisko łodygi i spalić, gdyż mogą na nich zimować chrząszcze.