Brunatnienie i łamliwość łodyg lnu

Rośliny lnu ulegają porażeniu przez grzyb we wszystkich fazach rozwoju. Już na liścieniach i łodyżkach siewek występują brunatne, szybko powiększające się plamy, pokrywające w końcu całe liścienie, które zamierają, zwisają i nie opadają. Podobne plamy pojawiają się również na liściach, które brunatnieją i zasychają. Plamy na łodygach są nieco wydłużone, o niewyraźnych zarysach, początkowo nieco jaśniejsze, otoczone ciemniejszą obwódką. Później brunatnieją, często zlewają się i opasują łodygę dokoła. Przy silnym porażeniu brunatnieją całe łodygi wraz z rozgałęzieniami. W czasie suszy kora łodygi pęka wzdłuż w miejscu porażonym. Łodygi często łamią się u nasady, gdzie plamy są wgłębione. Chore rośliny zamierają gniazdami. Porażeniu ulegają również działki kielicha i torebki nasienne, na których pojawiają się brunatne plamy. Porażone nasiona ciemnieją, tracą charakterystyczny połysk, są zdrobniałe i mają obniżoną zdolność kiełkowania. Na skutek porażenia ściany włókien ulegają zdrewnieniu, wskutek czego są kruche i łatwo się rwą. Ubytki w zasiewach lnu (zwłaszcza przy późnym siewie) mogą przekraczać 50% roślin. Zapobieganie i zwalczanie. Chorobę zwalcza się podobnie jak antraknozę lnu. Zalecany jest ponadto możliwie wczesny siew, ponieważ choroba ta występuje w dużym nasileniu na lnach sianych późno.