Pędruś wykowiec

Chrząszcze małe, długości 2,3—2,5 mm, barwy czarnej. Pokrywy mają krótsze od ciała, drobno punktowane. Ciało pokryte rzadkimi białymi włoskami. Ryjek szeroki, w przedniej połowie długości zwężony i nieco spłaszczony u podstawy. Czułki do połowy barwy żółtoczarnej, końcowa część brunatna lub czarna. Zimują chrząszcze w ściółce, na miedzach, w zagajnikach śródpolnych. Na wiosnę pojawiają się na plantacjach roślin żywicielskich jak wyka (różne jej gatunki), lędźwian, peluszka. Samice składają jaja w zawiązujących się strąkach. Wylęgłe larwy odżywiają się nasionami, wyżerając ich zawartość. Dorosłe larwy przepoczwarzają się w strąkach. Szkodnik powszechny w całej Polsce, groźny głównie dla upraw nasiennych. Na wyce może ponadto żerować pędruś drzewoszek, pędruś lucernowiec i inne. Zapobieganie i zwalczanie. Plantacje nasienne wyki zakładać z dala od zadrzewień śródpolnych, stosować izolację od zeszłorocznych plantacji wyki. W rejonach, gdzie szkodnik wyrządza corocznie duże szkody zwalczać chemicznie od momentu zawiązywania się strąków przy użyciu następujących preparatów: Karbatox zawiesinowy 75 (1,8 kg/ha), Owadofos płynny 50 lub Metation E-50 (1 l/ha), albo Zolone 35 EC (1,2 l/ha), czy Zolone 30 WP (1,2 kg/ha).