Kiła kapusty

Ta choroba grzybowa występuje na wielu gatunkach z rodziny krzyżowych. Z roślin warzywnych najczęściej poraża kapustę, kalarepę i kalafior. Charakterystycznym objawem chorobowym, widocznym dopiero po wyjęciu rośliny z ziemi, są narośle na korzeniach. Początkowo są to jasnożółte, niewielkie, kruche guzy. Stopniowo guzy powiększają się, ciemnieją, pękają i częściowo gniją. Narośle na korzeniu głównym są większe i mają kształt nieregularny, na korzeniach bocznych są mniejsze, przeważnie kształtu palczastego. Porażone rośliny łatwo więdną, co szczególnie rzuca się w oczy w dniach upalnych, rosną słabo, a kapusta nie zawiązuje główek lub są one małe. Na glebach podmokłych i kwaśnych grzyb występuje częściej i w większym nasileniu. Również nieprzestrzeganie zmianowania zwiększa wyrządzane przez niego szkody. Przetrwalniki grzyba zachowują w glebie żywotność 3—5 lat. Zapobieganie i zwalczanie. Na polach zarażonych przez grzyb nie należy przez 5 lat uprawiać roślin z rodziny krzyżowych, a więc kapustnych, rzodkiewki, brukwi, chrzanu, gorczycy, rzepaku i in. Glebę kwaśną należy je- sienią zwapnować. Gleby nadmiernie wilgotne powinny być zmeliorowane. Po zbiorach należy usunąć z pola i spalić lub zakopać głęboko wszystkie głąby z korzeniami. Ziemię do produkcji rozsady roślin kapustnych należy odkazić parą wodną lub chemicznie, stosując Zaprawę nasienną T (600 g/m3 lub 60 g/m2) lub Zaprawę nasienną T zawiesinową (400 g/ms lub 40 g/m2). Zaleca się przed wysadzaniem w pole zanurzyć korzenie rozsady późnych odmian kapusty w papce z gliny i torfu (w stosunku 1 : 3) z dodatkiem jednego z następujących preparatów: Zaprawa nasienna T zawiesinowa w dawce 20 g preparatu na 1 1 papki, Zaprawa nasienna T w dawce 30 g preparatu na 1 l papki, Topsin M — w dawce 20 g preparatu na 1 l papki.