Antraknoza, czyli opadzina liści porzeczek

Ta choroba grzybowa występuje dość często w bardzo dużym nasileniu na krzewach porzeczki czarnej i kolorowej. Poraża również agrest. Jej objawy występują przede wszystkim na liściach, rzadziej na owocach i niezdrewniałych pędach. Niekiedy już w końcu maja widoczne są na liściach, najpierw na dolnej stronie, pojedyncze, drobne, żółte plamki. Na górnej powierzchni blaszki liściowej plamki przybierają barwę ciemnobrunatną. W połowie lata, zwłaszcza w okresie częstych opadów, liczba plam gwałtownie wzrasta i tworzą się ich skupienia, głównie na brzegach liści. Choroba opanowuje najpierw dolne liście i stopniowo coraz wyżej położone. Porażone liście przedwcześnie opadają. W końcu jedynie na wierzchołkach pędów pozostaje po kilka najmłodszych liści. Podobne objawy chorobowe występują na ogonkach liściowych, niedojrzałych owocach i szypułkach owocowych. Niekiedy owoce przedwcześnie opadają. Na niezdrewniałych pędach tworzą się drobne nekrozy i ranki, które w miarę starzenia się pędów ulegają zabliźnieniu. Choroba silnie osłabia krzewy, wskutek czego słabo owocują i często wymarzają podczas ostrej zimy. Grzyb zimuje na opadłych liściach. Zapobieganie i zwalczanie. Opryskiwania rozpoczyna się bezpośrednio przed kwitnieniem, aby zapobiec pierwszym infekcjom liści. W ciągu okresu wegetacji należy wykonać 5—8 opryskiwań, z czego 4—6 przed zbiorem owoców i 1—2 po zbiorze. Odstępy pomiędzy zabiegami powinny wynosić 10—14 dni, a w okresach przewlekłych opadów najwyżej 10 dni. Zalecane są następujące preparaty: Cynkotox lub Cynkomiedzian (4,5 kg/ha), Dithane M-45 (3,0 kg/ha) albo Saprol (2,25 l/ha). Benlate i Topsin M (0,75 kg/ha) są zalecane do zwalczania opadziny w matecznikach i szkółkach porzeczek oraz na plantacjach nie owocujących (w pierwszym roku po założeniu), albo po zbiorze owoców. Środki te należy stosować nie częściej niż 1—2 razy w okresie wegetacji. Z zabiegów agrotechnicznych ograniczających rozprzestrzenianie się antraknozy istotne znaczenie ma prześwietlanie krzewów z utrzymywaniem odpowiedniej proporcji pomiędzy liczbą pędów jedno-, dwu-, trzy- i czteroletnich.