Zgnilizna twardzikowa na słoneczniku

Ta choroba grzybowa występuje na słoneczniku we wszystkich fazach jego rozwoju. Część podliścieniowa siewek ulega zgniliźnie, co prowadzi do ich zamarcia. U roślin nieco starszych dolna część łodyg i korzenie brunatnieją i pokrywają się watowatym nalotem zawierającym czarne grudki — sklerocja grzyba. Rośliny więdną i zasychają. Często na roślinach starszych obserwuje się porażenie środkowej części łodygi. Porażone tkanki brunatnieją, a łodygi łamią się i pękają. W fazie dojrzewania słonecznika występuje najbardziej rozpowszechniona i szkodliwa postać choroby — zgnilizna kwiatostanów. Objawy porażenia widoczne są początkowo u nasady kwiatostanów w postaci zbrunatnienia tkanek. Stopniowo brunatnieje cały kwiatostan, pokrywając się watowatym nalotem. Zniszczeniu ulegają również nasiona słonecznika. Niekiedy porażenie jest tak silne, że z kwiatostanu pozostają tylko wiązki naczyniowe w postaci grubych sznurów. Obniżka plonu może sięgać 20—30%. Zapobieganie i zwalczanie. Należy siać nasiona pochodzące ze zdrowych plantacji słonecznika i starannie oczyszczone. Po zbiorach należy usuwać z pola wszystkie resztki roślin i przed zimą wykonać głęboką orkę. W przypadku większego nasilenia choroby należy bezwzględnie na danym polu zaniechać uprawy słonecznika i innych roślin porażonych przez zgniliznę twardzikową (np. fasoli, tytoniu, pomidora, ogórka, konopi, kminku, warzyw korzeniowych) na co najmniej 3 lata. Najlepiej pole takie przeznaczyć pod uprawę zbóż lub traw.