Paciornica gruszowianka

Paciornica gruszowianka należy do groźniejszych szkodników grusz, w niektórych rejonach kraju powoduje czasami dotkliwe straty. Jest to muchówka długości około 4,5 mm, z tułowiem brązowoczarnym, odwłokiem brudnawożółtawym. Larwy są beznogie, kremowożółte, długości do 3 mm. Zimują larwy w kokonie w glebie. Owady dorosłe pojawiają się wczesną wiosną. Samica składa po kilka jaj do wnętrza pąków kwiatowych. Wylęgłe larwy wgryzają się do zawiązka, który rozrasta się silnie, później jednak przestaje się rozwijać, czernieje i opada. Szkodnik daje w ciągu roku jedno pokolenie. Zwalczanie. W rejonach liczniejszego występowania paciornicy gruszowianki należy opryskać sady gruszowe we wczesnej fazie zielonego pąka kwiatowego, stosując Foschlor płynny 25 (4,5 l/ha), Metox płynny 30 (9 l/ha) albo Owadofos płynny 50 (2,25 l/ha) lub Fekama dichlorvos 50 (1,5 l/ha) czy Basudin 25 EC (2,25 l/ha). Grusze są ponadto atakowane przez inne szkodniki, np. owocni- cę gruszową, wzdymacza gruszowego, podskórnika gruszowego, o mniejszym znaczeniu gospodarczym, przez szkodniki żerujące na różnych gatunkach drzew owocowych (str. 250—255) oraz szkodniki typowe dla innych gatunków drzew (np. kwieciak jabłkowiec, misecznik dwuguzek, owocówka jabłkóweczka, śluzownica ciemna).