Płaszczyniec burakowy

Jest to pluskwiak o ciele długości 3—4 mm, spłaszczonym, szarym. Cechami charakterystycznymi różniącymi płaszczyńca od pokrewnych gatunków są czerwone oczy oraz trzy żeberka na przedpleczu. Zimują owady dorosłe w ściółce na brzegach lasu, miedzach, w rowach, w pobliżu plantacji buraków, na których żerowały w poprzednim roku. Mniej więcej w drugiej połowie maja przelatują na buraki. Szkodliwość płaszczyńca burakowego polega głównie na przenoszeniu wirusa kędzierzawki płaszczyńcowej, opisanej na str. 89. Płaszczyniec występuje w Polsce w niewielkim nasileniu i tylko w północno-zachodniej części kraju. Ponieważ jednak nawet niewielki wzrost liczebności szkodnika może spowodować dużą obniżkę plonu korzeni, konieczna jest stała kontrola plantacji w celu ustalenia potrzeby przeprowadzenia zabiegów chemicznych. Zapobieganie i zwalczanie. Pierwszy zabieg chemiczny należy wykonać po pojawieniu się pierwszych owadów na burakach. Zwalczanie płaszczyńca burakowego regulowane jest w poszczególnych województwach zarządzeniem urzędów wojewódzkich. Ochronę buraków można rozpocząć już w momencie siewu buraków przez równoczesne wysiewanie siewnikiem preparatu Fura- dan 5 G — w ilości 20 kg/ha. Do opryskiwania zalecane są preparaty: Owadofos płynny 50 (1 l/ha), Metation E-50 (1 l/ha), Basudin 25 EC (2—2,5 l/ha) lub Nuvacron 40 SCW (0,8—1 l/ha); do opylania — Owadofos pylisty 5 (30 kg/ha). Preparatów pylistych nie należy stosować na rośliny wilgotne.