Srebrzystość liści

Ta choroba grzybowa występuje na różnych gatunkach drzew i krzewów owocowych, głównie jednak na śliwach i jabłoniach. Poraża przede wszystkim drzewa osłabione, zwłaszcza uszkodzone przez mróz. Jej najbardziej charakterystycznym objawem jest oło- wianoszara lub srebrzysta barwa liści chorych drzew. Zmiana barwy może wystąpić na jednej lub kilku gałęziach, niekiedy w całej koronie drzewa. Konary i gałęzie porażonych drzew mogą nagle zamierać, a w przypadku dużego nasilenia choroby mogą zamierać całe drzewa. W miejscu zakażenia występują: tzw. papierowatość kory, gąbczastość miąższu korowego i brunatnienie drewna, które jest stopniowo rozkładane przez grzyb. Kora na pniach, konarach i pędach drzew obumiera, łuszczy się podłużnymi pasami i odpada. W końcowej fazie rozwoju choroby na zamierających pniach, a często i konarach pojawiają się półkoliste lub płaskie owocniki grzyba szerokości 4—5 cm, z wierzchu szare, od dołu jasnoczerwone lub fioletowoczerwone, ułożone dachówkowato. Źródłem zakażenia są chore drzewa. Zakażenie następuje w miejscu zranień, toteż do rozprzestrzeniania się srebrzystości liści w sadzie przyczynia się najbardziej przedwiosenne cięcie i prześwietlanie drzew. Choroba ma przebieg wyniszczający. Zakażone drzewo zamiera wcześniej lub później. Zapobieganie i zwalczanie. Drzewa z objawami srebrzystości karczuje się, usuwa z sadu i pali. Rany po cięciu i prześwietlaniu drzew zabezpiecza się przed zakażeniem, smarując je Funabenem 3 lub Santarem SM. Stosować można również farbę emulsyjną z dodatkiem Topsinu, Fundazolu lub Funabenu 50, w dawce 20 g preparatu na 1 1 farby emulsyjnej.