Strąkowiec grochowy

Szkodnik ten występuje obecnie w Polsce na ogół w słabym nasileniu. Chrząszcz ma ciało długości 4—5 mm, czarne, pokryte szarobrązowymi włoskami. Na tylnej połowie pokryw znajduje się pas jasnych włosków, a na zakończeniu odwłoka dwie białe plamki. Larwa jest biaława, kabłąkowato zgięta, beznoga, pomarszczona, długości 5—6 mm. W warunkach Polski większa część chrząszczy zimuje w nasionach w przechowalniach. Opuszczają nasiona na wiosnę i w maju przenoszą się na plantacje grochu, gdzie samice składają jaja na młodych strąkach. Po 8—12 dniach wylęgają się larwy, które wdrążają się w strąk, a następnie w nasiona. Larwa wyżera wnętrze nasiona aż do łupiny, którą następnie odcina od wewnątrz tworząc „okienko”. Przepoczwarcza się w nasieniu, w którym chrząszcz pozostaje do wiosny następnego roku. Niekiedy pewna część chrząszczy może opuścić nasiona już jesienią, zwłaszcza gdy jesień jest bardzo ciepła albo gdy nasiona przechowywane są w ciepłych pomieszczeniach. Zapobieganie i zwalczanie. Wysiewać nasiona zdrowe, dobrze oczyszczone i zaprawione na 2 miesiące przed siewem Zaprawą nasienną GTS (150 g/100 kg nasion). Wilgotność zaprawianych nasion nie może być większa niż 14%. Zbierać groch możliwie wcześnie i zaraz niszczyć resztki po omłocie. Na początku kwitnienia grochu, przed zawiązaniem się pierwszych strąków, opryskać plantację Owadofosem płynnym 50 (1 l/ha), Metationem E-50 (1 l/ha) lub Decisem 2,5 EC (0,25—0,3 l/ha) albo opylić odpowiednikami pylistymi tych preparatów. Przeniesienie nasion z pomieszczenia o temperaturze wysokiej do pomieszczenia zimnego powoduje śmierć szkodników. Podobnie działa wietrzenie magazynów w suche, mroźne i słoneczne dni.