Paciepnica ziemniaczana

Szkodnik występuje częściej w południowo-zachodniej części kraju. Jest to motyl o rozpiętości skrzydeł 25—35 mm; przednie skrzydła są czerwonawofioletowe, z brunatnymi, poprzecznymi liniami oraz wyraźną, nerkowatą plamką otoczoną ciemnobrązową obwódką, tylne skrzydła — żółtawoszare. Gąsienica, długości 25—30 mm, jest czerwonożółtawa, z rudawobrunatną i czerwonawą linią wzdłuż grzbietu. Zimują jaja na dolnych częściach chwastów, chmielu i rabarbaru. Wiosną wylęgają się gąsienice, które wyjadają rdzeń łodyg pomidora, ziemniaka, chmielu i rabarbaru, a także wielu chwastów (gorczyca polna, ognicha, podbiał). Rośliny więdną, a następnie zasychają. Z otworów wygryzionych w ogonkach liściowych rabarbaru wycieka kleista wydzielina. Uszkodzone ogonki liściowe nie nadają się do spożycia. W lipcu gąsienice przepoczwarczają się w glebie. Motyle pojawiają się w sierpniu i wrześniu. Samice składają jaja, które zimują. Zaatakowane rośliny należy usuwać z pola i palić. Stosować intensywne nawożenie pogłówne. Ziemniaki obsypywać wysoko i tak, aby ziemia przylegała dokładnie do łodyg. W rejonach, gdzie szkodnik występuje corocznie w dużym nasileniu, należy w okresie wylęgu pierwszych gąsienic opryskać rośliny jednym z następujących preparatów: Owadofos płynny 50 (150 ml/100 l wody), Foschlor płynny 25 (500 ml/100 l), Sadofos płynny 30 (300 ml/100 l wody), Basudin 25 EC (200 ml/100 l wody) albo Zolone 35 EC (200 ml/100 l wody) albo Bi 58 EC (100 ml/100 l wody), Winylofos płynny 50 (100 ml/100 l wody).