Rak drzew owocowych

Ta choroba grzybowa występuje w Polsce powszechnie, zwłaszcza w rejonach południowych i nadmorskich, porażając głównie jabłonie. W miejscach zakażenia kora na pniach, konarach i gałęziach stopniowo obumiera i zapada się. Drzewo wykształca tkankę zabliźniającą (tzw. kalus przyranny), która z kolei ulega zniszczeniu przez grzyb. Oba procesy powtarzają się kilkakrotnie, wskutek czego tworzy się rakowata rana otoczona współśrodkowo ułożonymi wałkami tkanki gojącej. Jest to tzw. rak otwarty. W przypadku raka zamkniętego, spotykanego rzadziej, procesy gojenia przeważają nad procesami obumierania tkanki i w miejscach infekcji powstają chropowate nabrzmienia oraz narośle. Rozległe rany rakowate występują najczęściej w rozwidleniach konarów i gałęzi jabłoni. Zrakowacenia mogą występować również na pniach, powodując zasychanie całych koron. Na jednorocznych pędach i młodych gałązkach rany obejmują często znaczną część ich obwodu. Łamią się one w miejscach porażenia. Grzyb zimuje w ranach rakowych. Zapobieganie i zwalczanie. Zasadnicze znaczenie ma odkażanie ran po cięciu drzew oraz po zbiorze owoców. Rany można smarować Funabenem 3, Santarem SM lub farbą emulsyjną z dodatkiem takich preparatów jak Topsin M, Benlate lub Funaben 50, w dawce 20 g na 1 1 farby emulsyjnej. Po zbiorze owoców opryskuje się drzewa jednym z następujących preparatów: Benlate (1,5 kg/ha) lub Topsin M (1,5 kg/ha), stosując 1500 1 cieczy na ha.