Rak bakteryjny drzew owocowych

Choroba poraża przede wszystkim drzewa pestkowe, w naszym kraju głównie czereśnie, wiśnie i morele, w mniejszym stopniu śliwy i brzoskwinie, natomiast rzadko grusze i jabłonie. W ostatnich latach przyczyniła się do zniszczenia znacznej części sadów czereśniowych. Najbardziej charakterystycznymi objawami porażenia są nekrozy i zrakowacenia występujące na pędach, gałęziach, konarach i pniach, nagłe lub przewlekłe zamieranie poszczególnych gałęzi, konarów, a nawet całych drzew, obfite gumowanie drzew pestkowych oraz zamieranie krótkopędów owoconośnych na wiosnę. W latach wilgotnych i stosunkowo ciepłych mogą ulec zgorzeli i obumierać kwiaty i gnić zawiązki owoców. Na liściach drzew pestkowych pojawiają się plamki nekrotyczne, a w końcowej fazie choroby — dziurki. Zapobieganie i zwalczanie. Silnie porażone czereśnie i wiśnie z rozległymi zrakowaceniami na pniach oraz w rozwidleniach konarów i pnia należy wykarczować i spalić. Z koron drzew słabiej porażonych należy wycinać obumierające konary, gałęzie i pędy, a rany po cięciu smarować Funabenem 3. Z zabiegów chemicznych zapobiegających zakażeniom i rozprzestrzenianiu się raka bakteryjnego zalecane są opryskiwania czereśni i wiśni Miedzianem 50 w następujących terminach: 1) przed kwitnieniem drzew, tj. na „biały pąk” (1,5 kg/ha); 2) bezpośrednio po zbiorze owoców (1,5 kg/ha); 3) na początku opadania liści z drzew (3,0 kg/ha) i 4) pod koniec opadania liści (3,0 kg/ha). Przy stosowaniu aparatury z dyszami tradycyjnymi powinno się zużyć 1500 1 cieczy roboczej na ha.