Rdza grochu

Jest to choroba grzybowa, w niektórych latach notowana w dość dużym nasileniu zarówno na plantacjach grochu w czystym siewie, jak i w mieszankach. Jej objawy występują na liściach, łodygach, a czasem na strąkach grochu. W lecie tworzą się na nich jasnobrunatne, pylące poduszeczki — skupienia zarodników letnich rdzy. W tym samym czasie lub nieco później wykształcają się obok nich prawie czarne, pylące skupienia zarodników zimowych. Silnie porażone liście grochu przedwcześnie zamierają i opadają, co wpływa ujemnie na plon. Rdza grochu wymaga do swego rozwoju dwóch gatunków roślin żywicielskich. Na wiosnę rozwija się na wilczomleczu, wywołując zniekształcenia roślin (cienkie, żółte pędy pozbawione kwiatostanów, skrócone i zgrubiałe liście). Zarodniki wytworzone na tej roślinie zakażają groch. Grzyb zimuje na resztkach porażonych roślin. Zapobieganie i zwalczanie. Zwalczanie rdzy grochu polega na usuwaniu i niszczeniu resztek pożniwnych po zbiorze grochu, usuwaniu z sąsiedztwa plantacji i niszczeniu wilczomleczu wraz z częściami podziemnymi. Aby uniknąć wczesnego zakażenia roślin, zaleca się możliwie wcześnie wysiewać groch.